Gevoelige snaar

Ieder jaar is hier een enorm muziek festijn genaamd het fête de la vielle.
Oftewel het feest van de draailier.
Ik had nog nooit in mijn leven zo'n ding gezien voordat ik in Frankrijk kwam wonen.
Voor diegene die niet weten wat het is (en dat is erg begrijpelijk) hieronder een zeer beknopte uitleg.

Persoonlijk vind ik de draailier lijken op een kruisbestuiving tussen een gitaar en een viool. Het geluid is echter volledig anders, het kan een erg mooi geluid geven maar ook een ontzettend irritant snerpend geluid.
De snaren van een draailier worden aan het trillen gebracht door een met hars stroef gemaakt wiel. Dit wiel wordt aangedraaid door middel van een kromgebogen deurkruk, althans daar vind ik het op lijken. De melodieën worden gespeeld door middel van toetsen, die via tangenten de snaren indrukken, waardoor weer de toon veranderd. De draailier bevat een klankkast en zijn in de meest prachtige uitvoeringen te vinden (overigens ook voor de meest prachtige prijzen). Apart is dat de draaiing aan het wiel, ook andere effecten kan geven, zoals ietwat schoksgewijs tot constante draaiing. Sommige draailieren hebben ook nog resonantiesnaren, die niet worden aangestreken door het wiel maar die enkel meetrillen op de toon waarop ze gestemd zijn.

Vielle

Een interessant muziekinstrument, maar die na vier dagen toch wel mijn neus uitkwam.
Als ik 's morgens met mijn auto naar de pony's ging draaide ik maar even keihard rockmuziek om maar even wat anders in mijn hoofd te hebben dan gejengel.

Wij wonen praktisch naast het plein, waar alle tenten stonden en waar zich alles afspeelde, letterlijk.
Van tevoren dachten we dat we het helemaal zat zouden zijn, dat het na één dag al onze neus uit zou komen. Ik had al bedacht gieters met water boven in de badkamer en kantoor neer te zetten voor wildplassers tegen ons huis. We hadden wilde verhalen gehoord over inbraken en dat er zelfs ooit mensen in ons huis hadden ingebroken om er te slapen. Extra hangslot gekocht voor om het hek, auto's weggehaald (heel blij mee trouwens want er zijn heel wat schades gereden) en eten genoeg in huis dat we alleen maar elke ochtend vroeg naar de pony's hoefden voor de verzorging en verder gewoon thuis konden blijven.

Maar eigenlijk vonden we het verschrikkelijk leuk. Vanaf dag één gingen we elke keer even kijken en ik vooral heel, heel, heel erg veel fotograferen. Wat een mooie mensen vindt je op dit soort evenementen. Aparte, karakteristieke mensen met een doorleefd gezicht. Passie voor muziek, voor hun instrument en super creatief. Mensen om best een beetje jaloers op te worden, najah, wat hun muzikale creativiteit betreft dan.
Dit is weer zoiets, dit bestaat niet in Nederland. Als ik aan deze regio denk, denk ik ook altijd aan dit soort taferelen. Mensen die onder een houten prieel zitten te spelen en dat anderen gewoon aan komen waaien en ook gewoon mee gaan spelen. Er is geen bladmuziek, er zijn geen regels, iedereen die kan spelen mag aanschuiven en dat geeft een ontzettend gemoedelijke, gezellige sfeer.

Er was een optocht door de straat, in de tenten en de kerk werden concerten gegeven en groepjes muzikanten waren te vinden op straat. Vorig jaar zijn er zo'n zeventienduizend mensen op af gekomen, ik denk dat het dit jaar niet heel anders was. Vooral overdag was er veel volk en opvallend weinig Nederlanders. Bij de Lidl heb ik er meer gespot.
Ook de Fransen zijn net als alle andere mensen te beroerd om drie meter te lopen dus auto's stonden zwaar ingeparkeerd en op de meest idiote plekken. Ons hek daarentegen werd keurig vrijgehouden.
Het hondje van de buren was zo onder de indruk van het 'lawaai' dat hij vier dagen zijn waffel heeft gehouden, denk dat ik dat beest maar een mp3 speler op zijn hoofd ga plakken met draailieren muziek erop.

Pop opbouwen

Naast ons huis

Optocht door de straat

Ik was aan het fotograferen, liep langs het café waar mijn vriend en vader regelmatig komen en ook daarbinnen zaten ze heerlijk te spelen. Super gezellig. Alle winkeltjes bleven ook gewoon de hele dag en avond open en profiteerden van de drukte, behalve onze buren.
'S avonds gingen we ook kijken en er waren mensen in het donker aan het spelen. Het was fantastisch weer alle dagen en in de nacht was er een schitterende sterrenhemel. Je hoort een klarinet en een gitaar en kijkt naar de Melkweg, voor de rest is het donker en mensen genieten stilletjes van de muziek. Prachtig.

In het café

Moesten zeker wel met het raam dicht slapen want ze gingen elke dag door tot zes uur 's morgens. Heb dan ook weinig slaap gehad maar dat mocht de pret niet drukken. Zijn ook helemaal geen problemen geweest met dronken mensen en ons huis werd niet gebruikt als urinoir. Dat van de buren wel en dan zie je de volgende ochtend mijn lieftallige buurvrouw dat kratje pakken waar die nacht een dikke vent een poging deed het kratje te vullen. Bah.

Zaterdag hadden we kaartjes gekocht voor in de kerk. Ik vind muziek in een kerk altijd erg mooi klinken door de prachtige akoestiek. We liepen de kerk in en voorin was alles vol, achterin was nog voldoende plaats en zo kon ik ook mooi foto's maken. We zaten met z'n vieren op een lege bank toen er plots een jongen naast me stond. Hij keek me aan en vond dat ik een erg mooie camera had. Hij wilde tips over hoe hij het beste kon fotograferen en vroeg ineens of hij naast me mocht zitten. Lichtelijk verbaasd zei ik maar ja. Dus opschuiven en hij zat naast me. Tijdens de voorstelling vroeg hij het één en ander, ik rende af en toe naar voren voor wat foto's en klom op de preekstoel. Toen ik daarboven stond en naar beneden keek was het enige wat ik me kon bedenken dat je toch echt geen hoogtevrees moet hebben als je daar je toespraken houdt. Bibberend klom ik er weer af.
Één van de mensen die daar optrad pakte op een gegeven moment een doedelzak maar wat eigenlijk een geit was. Wat een vies gezicht. Onder zijn arm had hij het lijf en duwde erop met zijn arm, alles zat er nog op en aan.

Geit

Het optreden was afgelopen en eigenlijk vond ik het niet zo bijzonder. De jongen keek me aan en zei: 'wat vond je van het concert?'.
'Ja wel mooi, maar dat gejank van die vielle ben ik wel een keertje zat eigenlijk'.
Ietwat twijfelend kwam hij met een vervolgvraag: 'Ik wil voor je spelen, ik haal mijn instrument op, wacht je hier op me?'.
'Wat speel je dan?'.
'Vielle'. Oeps.
De kerk liep leeg en na een kwartier kwam hij terug met zijn vielle. Hij vroeg aan mensen die aan het opruimen waren in de kerk of hij even mocht spelen. Ze zuchtten wat en stemde daarna in, als het maar eventjes was dan. Hij ging ongegeneerd naar het midden van de kerk, pakte een stoel, ging zitten, maakte zijn vielle schoon, stemde alles en ging spelen voor me. Af en toe keek hij op naar me en ik moet zeggen; ik ben een oen met dat soort dingen, maar een jongen heeft nog nooit zo naar me gekeken.
Hij speelde de sterren van de hemel en het was betoverend mooi. Het licht scheen door het raam van de kerk pal op hem. Heel apart. Mensen zaten met een bezem om hem heen te vegen maar hij trok zich er niets van aan. Mijn vader en vriend vonden het maar niets, mijn moeder en ik vonden het erg schattig.
Ik kreeg alleen honger dus heb hem na een behoorlijke tijd toch af moeten kappen. Hij gaf me zijn telefoonnummer en zijn mailadres zodat ik de foto's naar hem toe zou kunnen sturen. En hij wilde heel graag nog wat met me drinken en afspreken. Ik heb het maar wat afgehouden.
Mijn vriend legde nog even overduidelijk zijn hand op mijn knie om wat duidelijk te maken maar dat was niet tot hem doorgedrongen.
De volgende dag kwam ik hem weer tegen en hij begroette me direct op de Franse wijze. Hij vroeg nog eens of ik later wat met hem wilde drinken. Afkeurende blik van mijn vriend en vader maar mijn moeder en ik zagen er geen kwaad in. Zo gezegd zo gedaan, die avond stonden we in de tent. Hij had z'n moeder bij zich dus die raakte aan de klets met mijn moeder. De heren hadden er geen zin in dus die zaten thuis.
Het eerste wat hij vroeg; 'zeg die jongen die bij jou was gister, dat is je broer toch?'
Au. 'Nee dat is m'n vriend joh! Zou wel vies zijn als dat mijn broer was... daarbij is mijn broer een stuk langer en die zit in Nederland'. 'Ja, maar hij lijkt zoveel op je dus ik nam aan dat het je broer was'.
'Nope...'.
Nou wist hij het in elk geval dus ik had het vermoeden dat hij nu wel anders tegen me zou doen. Maar niets was minder waar, hij keek me nog altijd op een manier aan dat ik er ietwat ongemakkelijk van werd. We hebben zo'n anderhalf uur gekletst. Daarna gedag gezegd en hij wilde me graag nog eens zien. 'Misschien ooit, ik stuur je de foto's wel'. Eenmaal thuis zei mijn vriend direct dat hij dit al had zien aankomen en mijn vader was het enorm met hem eens.
Agh, wat zal ik zeggen, als er een leuke violiste voor hen wilde spelen in de kerk hadden ze dat vast ook niet afgeslagen.

Privé concert

Het bleef nog lang melodieus die avond, er werd al van alles afgebroken. Ze moesten van het bier af dus dat was gratis (vervelend). Een groepje mensen heeft het nog tot ergens na middernacht volgehouden om muziek te maken zonder om te vallen van de vermoeidheid van alle dagen.
Iets wat mij heel erg is opgevallen alle dagen was dat de straten schoon bleven. Geen bekers op de grond, geen etensresten en dwarrelende servetten. Iedere ochtend werd er geveegd en het was allemaal super georganiseerd.
Ze zijn nu de tenten aan het afbreken. Ik kijk terug naar vier geweldige dagen, die van mij eigenlijk wel wat vaker er mogen zijn. Al ben ik wel blij dat ik nu weer met het raam open kan slapen. Wil je meer zien van het fête de la vielle? Ik heb een nieuwe site www.imaginephotographie.fr waar alle foto's op staan van alle dagen. Daar zijn ook filmpjes te vinden van het feest.

Het fête de la vielle heeft mij niet alleen mooie plaatjes opgebracht ook muzikaal gezien heeft het bijgedragen; het raakte bij mij een gevoelige snaar.