Ik ben nogal een lastpak bij de huisarts, ben het praktisch nooit eens en doe er alles aan om iets voor elkaar te krijgen en zo'n lastpak, dat wil ik vooral blijven, dus ik moet de beste man wel aardig vinden.
Dus vandaag m'n peugeotje maar weer eens uit de schuur gehaald. Gelukkig helemaal droog! Alleen doordat de ramen open hadden gestaan had een mus/zwaluw even een spoor op mijn dashboard achtergelaten.
Agh, valt toch niet op bij mijn auto.
Na nog maar wat ducktape over het dak te hebben geplakt (zelfs na epoxy, rubber etc nog steeds niet waterdicht) lekker weer tuffen door de bergen en op naar de huisarts zo'n half uurtje verderop.
Auto geparkeerd bij de dichtstbijzijnde supermarkt. Deur dichtgegooid, op slot, geen idee wie die auto of inhoud zou willen hebben maar agh zo krijg ik nog het idee dat ik een mooie auto heb. Vervolgens naar de stoep lopen, over willen steken en de logica niet inzien van het plaatsen van meters- lange hekjes voor de huisartsenpost. Over hekje heen geklommen en naar binnen. Op de deur stond: 'pas op, zeer gladde vloeren'. Zal er wel met een reden hangen. Ik vond het namelijk wel meevallen maar zie al voor me dat iemand er heen kwam die zijn vinger tussen de deur had gehad en eruit kwam met een gebroken heup.
Bij de assistente eerst even netjes melden dat je er bent, duidelijk je naam opgeven en vervolgens wachten in de wachtkamer. Uit ervaring met Nederlandse huisartsen (en ervan uitgaande dat het in Frankrijk zeker niet minder zal zijn) maar even richting de stapel met boekjes gelopen omdat ik wist dat ik hier wel even zou gaan zitten. Er lagen wat vrouwen modebladen. Na een uur veel te dure (en veel te goedkoop gemaakte) kleding te hebben gezien en naar zo'n driehonderd uitgehongerde meisjes in die goeddure kleding verbaasd te hebben gestaard mocht ik naar binnen. Ik kan niet anders zeggen; aardige man. Hij sprak goed Nederlands en nog beter Frans. Je stelt wat vragen hoe het hier allemaal gaat; schijnbaar moet je hier alles zelf regelen. Zelfs borstonderzoek en voor herhaaldelijke controle als je een bepaalde ziekte hebt wordt je ook niet voor opgeroepen en medicijnen moet je ook zelf achter aan (het is dus niet zo dat de apotheker een mailtje krijgt, je gaat er zelf heen met een briefje van de dokter en de apotheker kijkt dan of hij het op voorraad heeft). Aan de ene kant super goed, zo moeten mensen zelf meer bezig zijn met de gezondheidszorg en beter opletten wanneer ze bijvoorbeeld weer op controle moeten. Anderzijds zullen veel mensen de controles waar je in Nederland gewoon een oproep voor krijgt niet opmerken, vergeten en dergelijke en misschien daardoor wel "te laat" zijn bij bepaalde ziektes.
In Nederland heb ik altijd een vrouwelijke huisarts gehad, wel eens een man maar die begrijpen vrouwen dingen naar mijn mening toch minder. Logisch ook.
Nu heb ik dus een man, maar tjah er zijn bepaalde "vrouwelijke" onderzoeken, dat laat ik toch liever door een vrouw doen. De artsen zijn wel wat gewend dus ik vroeg het maar gewoon: "hoe gaat dat dan met uitstrijkjes enzo, wie doet dat?". Terwijl de vraag wordt gesteld zie ik (in slowmotion) zijn wijsvinger richting zijn neus gaan. Hij pakt een aantal neusharen die uitsteken en begint er totaal niet-sierlijke rondjes mee te draaien. "Oh dat doe ik ook!". Mijn ogen werden groter en hij ging ongegeneerd door om zijn neusharen in de krul te zetten. Goed, mocht dat ooit ter sprake komen ga ik echt wel de lastpak uithangen en moet ik maar iets erop verzinnen dat ik een vrouw krijg, misschien ben ik wel ineens allergisch voor zijn specifieke parfum en krijg ik daar spontaan een volledige theatrale aanval.
Na contant (of met, daar is ie weer, cheque) te hebben afgerekend (onze carte vitale is er nog niet en dat zal ook nog wel even duren dus je moet alles zelf declareren) gaf ik hem een hand (godzijdank was het zijn andere hand die voor krultang speelde) en concludeerde ik dat de consult kosten bij de huisarts net zo duur zijn als bij de dierenarts. Drieëntwintig euro. Hij keek me wat vreemd aan toen ik deze informatie met hem deelde. Geen idee wat het in Nederland kost trouwens. Dat hield meneer Menzis voor me bij.
Mijn peugeotje stond ongeschonden (najah wel degelijk geschonden maar dat is oud nieuws) op me te wachten en nadat ik mezelf had getrakteerd op een appel-karamel muffin zijn we weer naar huis getuft.
Vanavond weer lekker bank-hang avond. Verbouwen zonder grenzen komt er weer op. Vind ik best leuk om naar te kijken maar het is zeker niet mijn lievelingsprogramma over huizen. Als je echt een leuk programma over huizen in het buitenland wilt zien moet je naar droomhuis gezocht kijken bij omroep Max.
Programma zelf is niet eens zo geweldig, maar de presentatie, daarvoor kijk ik ernaar. Sybrand Niessen is echt de beste presentator van de Nederlandse televisie en dit bedoel ik niet eens zo sarcastisch. Er is geen presentator die mij zo laat bescheuren (niet alleen mij trouwens het hele huis hier ligt dubbel om hem). Helaas is het wat minder geworden, op internet las ik veel (onterechte) klachten van de slechte presentatie en nu is het een stuk minder leuk om naar te kijken, vermoedelijk moet hij zich nu aan meer regels houden. Prachtig als hij (ik gebruik een aantal afleveringen in Frankrijk als voorbeeld) eerst bij de huizen-zoekende Nederlanders thuis kwam en dan zei: "mag ik even binnenkomen" terwijl hij al door de voordeur liep langs de gastheer/vrouw. "Ja hoor" riep wel eens een deelnemer hem achterna.
Tussen de drie potentiële droomhuizen door laat Sybrand altijd dingen uit de streek zien of gaan ze wat bijzonders doen in die streek. Meestal gaat het ongeveer zo: "Kijk eens wat ik (nadruk op ik) voor jullie heb geregeld", "Mijn vriend Jacques gaat met jullie druiven stampen en bottelen" "Bonjoer Sjak, iesie mees aamies hollandeeses Henk et Anja" (ja, ik weet het, totaal verkeerd geschreven Frans maar het gaat even om hoe hij het uitspreekt hè). Na het bottelen en een paar andere hiep hiep hoera uitstapjes volgt na het derde huis de uiteindelijke keuze. Nou vergeet ik nog een hilarisch punt in de uitzendingen en dat is de standaard vraag, die wij met z'n allen altijd hardop meepraten, die na iedere bezichtiging van een huis volgt. Camerashot buiten het huis en dan stelt hij altijd de vraag: "en wat denken jullie dat de vraagprijs is van dit droomhuis?". Na dus het derde huis moet het stel gaan vertellen wat hun droomhuis is (en het wordt altijd geprobeerd in koor) vervolgens volgt er een proost moment met Sybrand waarbij hij vaak veel te lomp de glazen inschenkt en eigenlijk het drankje al zowat op heeft als de rest hem net aan z'n lippen zet. Heerlijke televisie! Ja wij zijn fan van Sybrand. Ik zou best eens wat droomhuizen met hem willen bekijken en kijken hoeveel "aamies" hij hier heeft.
 |
| Zo'n baan wil iedereen wel |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten